Page 14 - mijncité

o howard ontwierp schema’s voor zijn tuinstadmodel, waarin hij de onderlinge rela- ties tussen de verschillende functies rangschikte.
ontwerPinstruMenten Van rayMond unwin
• Het ontwerp van stad of dorp begint met een grondige analyse van de site. de identiteit zit zowel in de topogra- e, de lokale materialen, als in de plaatselijke gewoonten en tradities. De stad moet ‘a eesbaar’ en gemak- kelijk te begrijpen zijn, met regel- matige vormen, maar wel aangepast aan de plaatselijke omstandigheden.
• Ook stedenbouw is kunst: schoon- heid moet de leidraad zijn bij het ontwerp van de individuele woning, het straatzicht en het globale stedenbouwkundige plan.
• de stad moet een duidelijke begren- zing hebben met geaccentueerde toegangen. dit versterkt de identiteit van de stad, houdt het ‘uitlopen’ van de bebouwing in bedwang, en dwingt tot rationeel grondgebruik. Zo blijft de noodzakelijke groene buiten- ruimte bewaard.
• Het ontwerp van straten en pleinen moet een samenhangende rangorde bezitten: van ruime ontsluitings- wegen tot besloten woonstraten, elk met een aangepast pro el en groen- aanleg, en voetgangersdoorgangen om de binnengebieden te ontsluiten. Besloten pleinen waar de openbare voorzieningen gelegen zijn, bevor- deren hun functie van ontmoetings- plaats. de inplanting van de ge- bouwen bepaalt het karakter en
het esthetisch aspect van de straat. Gebogen of geknikte straten en as- verspringingen sluiten het perspec- tief van de straat: het oog van de wandelaar heeft een eindpunt, en er duiken steeds nieuwe beelden op van achter de bocht. een goed ontwerp bestaat uit een weloverwogen afwis- seling van rechte en gebogen, brede en smallere straten. Voor de beste bezonning van woninggroepen lopen woonstraten bij voorkeur noord- zuid. Leefruimten worden best op het westen georiënteerd.
Voor de groenaanleg gaat de voor- keur uit naar streekeigen soorten, en slechts één boomsoort per straat. dit geeft afwisseling in de wijk,
en verleent elke straat eigenheid. Gemeenschappelijke aanleg van het private groen zou de eenheid in een straat bevorderen. afsluitingen tus- sen percelen bestaan bij voorkeur uit hagen. aan de straatzijde zorgen zij
voor intimiteit, maar ze mogen de relatie tussen de woning en de straat niet verhinderen.
• de woningdichtheid in de woonwij- ken bedraagt bij voorkeur 25 à 30 woningen per hectare, wat een goede maat geeft voor de moestuinen. Binnengebieden zijn gemeenschap- pelijk, en bestemd voor speelpleinen of parkjes.
• Gebouwen moeten zodanig worden ingeplant dat zij bijdragen tot de beeldcompositie, met variaties
als terugspringende rooilijnen en diagonale inplanting op hoeken. altijd moet er gezocht worden naar het creëren van pittoreske zichten. woningen worden best gegroepeerd om de open ruimte zo groot moge- lijk te houden en de samenhang te bevorderen.
een bijzondere vorm van groeperen is de zogenaamde ‘close’, een woon- erf rond een gemeenschappelijk binnengebied. dicht bij elkaar wonen bevordert onderlinge ontmoetingen, solidariteit en gemeenschapszin. Herhaling van telkens hetzelfde type woning geeft aanleiding tot saai- heid, en het breekt met elke traditie. Bovendien is het wenselijk woningen van verschillende lagen van de be- volking te vermengen, omdat dit de integratie bevordert.
• Harmonie is de essentie van stede- lijke kwaliteit. elk ontwerp van een woning moet bijdragen tot het eenheidsbeeld. Het uitzicht van de gebouwen is immers belangrijker voor de gemeenschap dan voor de bewoner. inpassing in het harmo- nisch geheel is belangrijker dan persoonlijke voorkeuren in het indi- vidueel ontwerp. Harmonie betekent niet uniformiteit, maar door subtiele variatie en accenten de verschillende elementen van het geheel in relatie te brengen. eenheid in (streekeigen) materiaalgebruik kan hiertoe bijdra- gen.
• Geheel in de geest van Howard’s tuinstadgedachte, pleit unwin voor een coöperatief medebezit van woningen en gronden. dit bevordert het gemeenschapsgevoel en het ontstaan van gemeenschappelijke waarden.
14