Page 39 - mijncité

o het Museum van de Mijn- werkerswoning te eisden vertelt met zijn oorspronkelijk interieur en gebruiksvoorwer- pen de verhalen van het leven zoals het was.
gemakkelijke opgave. Ze zijn immers gebouwd voor een op voorhand vast- gelegd doelpubliek. de bouwtechnie- ken, de bouwfysische eigenschappen, de oppervlakte- en comfortnormen zijn eigen aan de tijd waarin ze werden gebouwd. deze beantwoorden allicht niet meer aan de normen van deze tijd.
elke ingreep tast evenwel in meer
of mindere mate de sporen van het verleden aan. we moeten ze dan ook zorgvuldig overwegen, zodat ze de essentiële elementen en kwaliteiten niet aantasten. de erfgoedwaarde
is één van de bepalende factoren in
de draagkracht van een buurt. deze draagkracht kan hier omschreven worden als het vermogen van de
buurt om de gevolgen van ingrepen op te vangen, zonder zijn essentiële waarden, betekenissen en kwaliteiten te verliezen.
de erfgoedwaarde is natuurlijk niet
de enige betekenis van de mijncités. de prioriteit ten opzichte van andere waarden kan sterk verschillen van buurt tot buurt. in sommige buurten zijn de kwaliteiten en de sporen van het verleden meer aanwezig dan in andere. in sommige buurten zijn ze inmiddels verloren gegaan, of eenvou- digweg nooit aanwezig geweest. uiteraard is niet alles waardevol erf- goed. er zijn immers in het verleden ook straten of buurten gebouwd die de kwaliteiten missen om bij te dragen aan het verhaal van de wijk. Hier moet worden nagegaan in hoeverre deze kunnen gecorrigeerd worden opdat ze kunnen bijdragen aan de harmonie en homogeniteit van de wijk.
ZorgZaam omgaan mEt hEt vErLEDEn
de meeste mijngebouwen en instal- laties mogen dan wel verdwenen of gerenoveerd zijn voor een nieuwe bestemming, de voormalige mijnwer- kerswijken zijn nog springlevend.
de fysische resten van dit verleden zijn de tastbare getuigen van deze geschiedenis en de kapstokken waar- aan de verhalen en de herinneringen worden opgehangen. Zij zijn de dragers van de betekenissen, die ons helpen het heden te begrijpen. als de sporen verdwijnen, verdwijnen ook de verhalen. Het is daarom belangrijk niet enkel de voorwerpen uit het verleden te bewaren en ten toon te stellen, maar de verhalen te achterhalen en door te vertellen. een voorwerp zonder verhaal verliest immers zijn betekenis. andersom is een verhaal dat niet over tastbare sporen van zijn geschiedenis beschikt, op termijn gedoemd te ver- dwijnen. Het erfgoed is een houvast van de geschiedenis.
respect voor het erfgoed betekent niet noodzakelijk dat alles wat oud
is rigoureus moet bewaard worden zoals het was. de mijncités vormen een verhaal met vele hoofdstukken. de uitdaging van de toekomst is dit verhaal, met zijn vele personages, plotwendingen en gelaagdheden, niet af te breken, maar verder te zetten met nieuwe hoofdstukken in een groeiend, boeiend boek.
de mijncités laten functioneren volgens de leef- en comfortnormen van de 21ste eeuw is allerminst een
Fabio russotto
28 jaar
winterslag
(Margarethalaan)
leerkracht Plastische opvoeding en geschiedenis, afkomstig
van winterslag.
“Deze blok was okergeel geverfd met kalkverf. Dit had ik ook graag terug gedaan, maar een andere buur heeft wit geverfd en de buur naast mij gaat zandstralen. Als wij de gevel willen aanpassen, moeten we het van de gemeente ook zand- stralen, dat is dan het enige niet- originele aan de woning.”
“Ik denk dat er nu veel meer wordt samengeleefd in de wijk dan vroeger! Toen had je concentraties van Turken en Marokkanen aan de ene kant van de brug, en Italianen en Polen aan de andere kant. Nu kopen Italianen ginder een huis, en Turken en Marokkanen kopen hier een huis. We wonen nu dus meer bij elkaar. Toegegeven, dat is niet altijd even gemakkelijk.”
Fabio
39