Page 81 - mijncité

behouden of versterken van de homo- geniteit van de wijken.
de voorschriften steunen op alge- mene principes, maar werden voor de verschillende mijngemeenten op maat gemaakt van de betre ende wijken en van de beleidsprioriteiten. in sommige gemeenten zijn deze in een gemeen- telijke verordening gegoten, in Genk- winterslag zijn ze verankerd in een BPa.
Met de bouwvoorschriften werden de grenzen vastgelegd waarbinnen uit- breidingen kunnen worden uitgevoerd. Ook kwamen er voorschriften in ver- band met materialen en toegelaten ingrepen aan de woning. Zo laten ze uitbreidingen enkel op het gelijkvloers toe, met een maximale maat voor de hoogte, breedte en diepte, afhankelijk van het type woning en aan te passen aan de aangrenzende bebouwing en de perceelsvorm. de materiaalkeuze moet deze van het oorspronkelijke zo veel mogelijk benaderen.
in de mijncités van Genk zijn voor de uitbreidingen enkel platte daken toe- gestaan, terwijl in andere ook hellende daken mogelijk zijn als deze gecoör- dineerd per huizengroep worden toe- gepast. Vrijstaande muren dienen met gevelmaterialen te worden afgewerkt. de aanzet tussen het oorspronkelijk
volume en het nieuwe gedeelte moeten vormelijk geaccentueerd worden met een terugsprong of een ander vorme- lijk element.
afmetingen van ramen mogen niet worden gewijzigd. nieuw schrijnwerk moet dezelfde kleur en verdeling heb- ben als het oorspronkelijke. nieuwe daken moeten dezelfde materialen en kleurafwerking krijgen. nieuwe dak- kapellen zijn toegelaten als ze in het oorspronkelijk type aanwezig waren.
de bouwvoorschriften beperken ook een aantal niet-vergunningspichtige werken, al kunnen deze slechts afge- dwongen worden indien ze wettelijke kracht krijgen door een gemeentelijke verordening of een BPa of ruP. Zo la- ten zij bijvoorbeeld het pleisteren of aanbrengen van steenstrips niet toe.
Ook het gebruik van afsluitingen als hagen en tuinmuren wordt geregle- menteerd, net als de afmetingen en in- planting van garages of bijgebouwen. Verkaveling van de percelen of splitsen van woningen zijn niet toegelaten, be- halve voor zorgwonen of kangoeroe- wonen.
de voorschriften kunnen afwijken in elke gemeente, bijvoorbeeld inzake
o cottage-stijl naar engels voorbeeld.
bouwdiepte. de gemeenten hebben tevens de vrijheid om afwijkingen toe te staan, mits goede argumentatie door de ontwerper.
de bouwvoorschriften zijn een bruik- baar en duidelijk instrument gebleken als leidraad bij renovaties. de zwakte is dat zij vrijwel eensluidend zijn voor alle wijken en wijkdelen. Hierdoor is het niet altijd mogelijk om kwalitatieve ontwerpen die afwijken van de voor- schriften, een kans te geven.
naast de gemeentelijke en andere overheden zoals de erfgoedcel van de provincie Limburg en de Limburgse afde- ling ruimte en erfgoed van de Vlaamse gemeenschap, zijn er nog tal van verenigingen en diensten die de zorg voor het mijnerfgoed promoten, de verhalen registreren en ze bekendmaken bij de bewoners en het grote publiek. Musea conserveren en stellen de voorwerpen tentoon. archie-
ven maken het mogelijk oude verhalen te reconstrueren. Verenigingen en heemkundige kringen bewaren verhalen en verspreiden ze. stichtingen organiseren activiteiten rond het mijnverleden en dit van de cités en haar bewoners.
een greep uit het aanbod: Het Vlaams Mijnmuseum, in de mijngebouwen van Beringen toont het werk in de onder- grond, ondermeer met de reconstructie van een onder- grondse mijngang. Het Museum van de Mijnwerkers toont in een authentieke mijnwoning te eisden hoe het dagelijks
leven van de koolputter er uit zag. dit is een initiatief van de stichting erfgoed eisden, dat ook archieven beheert en begeleide wandelingen door de cité verzorgt. daarnaast zijn er nog meer kleine musea o.m. in Houthalen en water- schei. Vzw Het Vervolg zet culturele projecten op rond de mijngeschiedenis, en neemt initiatieven als het Kolenspoor en Sleutel guren, waar je bij de verteller thuis ontvangen wordt met authentieke verhalen uit het mijnverleden. de erfgoedcel Mijn-erfgoed tenslotte heeft als opdracht een duurzaam erfgoedbeleid uit te bouwen voor de vijf mijn- gemeenten en het cultureel erfgoed in kaart te brengen en te ontsluiten.
Op dit ogenblik zijn de archieven nog vrij verspreid en niet altijd geordend, in zoverre ze niet bij de sluitingen zijn verloren gegaan. de grootste verzameling bevindt zich in het rijksarchief te Hasselt.
de erFgoedzorgers
81